بر سرِ آنم که گر ز دست برآید
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 بر سرِ آنم که گر ز دست برآید دست به کاری زنم که غصه سر آید
2 خلوتِ دل نیست جایِ صحبت اَضداد دیو چو بیرون رود، فرشته درآید
3 صحبت حُکّام ظلمتِ شبِ یلداست نور ز خورشید جوی بو که برآید
4 بر درِ اربابِ بی‌مروّتِ دنیا چند نشینی که خواجه کی به درآید
5 تَرکِ گدایی مکن که گنج بیابی از نظرِ رهرُوی که در گذر آید
6 صالح و طالِح مَتاعِ خویش نمودند تا که قبول افتد و که در نظر آید
7 بلبلِ عاشق، تو عمر خواه که آخِر باغ شود سبز و شاخِ گُل به بر آید
8 غفلتِ حافظ در این سراچه عجب نیست هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید
معنی شعر:
یأس و نومیدی اندوه و غصه را از خود دور ساز به زودی روزهای خوش و خوبی خواهی داشت. بدون انتظار کمک و یاری از کسی برای به دست آوردن موفقیت و خوشبختی تلاش کن و از دشمنان دوست نما دوری کن تا شادابی و خوشوقتی زندگی ات را در بر گیرد.
ادامه توضیحات شاعر