1 از دست دل بر آنم کز جان خود بشورم بیرون جهم که باشد خون با گوزن و گورم

2 دیوانه ام من، ای دل، زان شمع یادم آور کاتش زنم جهان را، ناگه اگر بشورم

3 ذوق خرد نجویم کز غم کشان عشقم فضل عرب ندانم کز روستای غورم

4 هر مرده از گناهی سوزند و من چه سوزم از سوز عشق، باری باشد عذاب گورم

5 زان نور آفتابم بینا و کور هر دم نیلوفرم ندانم یا بوم روز کورم

6 من چون زیم که دیدم با خط مورمالش زو در دل جگر شد سوراخهای مورم

7 گویند «خسرو آن سو چندین مرو به زاری » نی خود همی روم من، دل می برد به زورم