من اگر حسرت روی تو چنین از اهلی شیرازی غزل 441

1 من اگر حسرت روی تو چنین خواهم برد حسرت روی زمین زیر زمین خواهم برد

2 گر به جنت ره من با دل پر آه دهند دوزخی را بسوی خلد برین خواهم برد

3 غیرت دین اگرم پرده ز نار کشد بس خجالت که من بیدل و دین خواهم برد

4 کی ازین سودن رخ بر در مسجد من مست سرنوشت ازل از لوح جبین خواهم برد

5 من نه آنم که چو اهلی پی معراج مراد منت همرهی از روح امین خواهم برد

6 از سجده بتان شد اهلی رخ تو پرخون باشد دو چشم گریان روی تو باز شویند