1 ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت

2 حیف است طایری چو تو در خاکدانِ غم زین جا به آشیانِ وفا می‌فرستمت

3 در راهِ عشق مرحلهٔ قُرب و بُعد نیست می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت

4 هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر در صحبتِ شمال و صبا می‌فرستمت

5 تا لشکرِ غمت نکند مُلکِ دل خراب جانِ عزیزِ خود به نوا می‌فرستمت

6 ای غایب از نظر که شدی همنشین دل می‌گویمت دعا و ثنا می‌فرستمت

7 در رویِ خود تَفَرُّجِ صُنع خدای کن کآیینهٔ خدای نما می‌فرستمت

8 تا مطربان ز شوقِ مَنَت آگهی دهند قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت

9 ساقی بیا که هاتفِ غیبم به مژده گفت با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت

10 حافظ سرودِ مجلس ما ذکرِ خیرِ توست بشتاب هان که اسب و قبا می‌فرستمت