همی خواهم ترا بینم، از امیرخسرو دهلوی غزل 1234

1 همی خواهم ترا بینم، نظر سویی که من دارم به خوبان دیدنم خو شد، عجب خویی که من دارم

2 اگر بر خاک می غلتم مرا دیباست با رویت تعالی الله، عجایب پشت و پهلویی که من دارم

3 ز بندت چون جهم آخر که هر یک بند زلفت را گره بر بسته ام محکم به هر مویی که من دارم

4 جفایت هر که را گویم همه کس روی تو بیند به پیشت چون توان دیدن بدین رویی که من دارم

5 ترازو کردی از من تیر و گویی بر کشم آن را چه خواهی برکشیدن زین ترازویی که من دارم

6 اشارت کن ز ابرو تا کشم سر زیر پای تو کز آن چوگان توان بردن چنین گویی که من دارم

7 صبا دی آمد از کویت دماغم خوش شد از بویت دماغی خوش توان کردن ازین بویی که من دارم

8 دو چشمم جوی شد، گر تو نداری آرزوی من تماشا هم نمی آیی درین جویی که من دارم

9 لطیفه گوییم، خسرو، توانی زیست در هجرم توانم، خاصه با این زور بازویی که من دارم