ره صد رهگذرت میدارم از اثیر اخسیکتی غزل 122

1 ره صد رهگذرت میدارم چشم و دل بر اثرت میدارم

2 با همه بی خبری، هرچه کنی لحظه لحظه، خبرت میدارم

3 تا سگ خویشتنم نامیدی یزک بام و درت میدارم

4 در جهان دوستر از جان چه بود من ازآن، دوست ترت میدارم

5 نقد کردم، ز رخ گوهر اشک سر طوق و کمرت میدارم

6 چون خوری خون دل من بگذار تا بخون جگرت میدارم

7 مردم چشم منی، در همه عمر در حجاب نظرت میدارم

8 گفتیم خوار همی دار اثیر خوار بادم اگرت میدارم