از دل گره غم تو بگشادم از اثیر اخسیکتی غزل 113

1 از دل گره غم تو بگشادم سودای تو از دماغ بنهادم

2 برمن دگری گزیده ئی شاید او را بتو و تو را باو دادم

3 عمری است که خاک تو همی بوسم معلومم شد کنون که بربادم

4 یک چند زجور تو برآسایم گر دولت عافیت دهد دادم

5 بل تا، زره سپهر باز افتد روزی دو سه کاروان فریادم

6 من بنده بخت فرخ خویشم کز دست غم تو کرد آزادم

7 عمری بگذاشتم که یکساعت در عشق تو کس ندید دل شادم

8 والله که کنون چنین همی دانم کاین دم ز مشیمه جهان زادم

9 بگماشت خدای رامردی را تا محنت تو ببرد از یادم

10 حالی باری ز ظالمان جستم هر چند بکافری در افتادم

11 ای طبع اثیر برهمی میزن کز دل گره غم تو بگشادم