می‌میرم و خار غمت از جان نمی‌آید برون
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 می‌میرم و خار غمت از جان نمی‌آید برون خاری که ره در جان کند آسان نمی‌آید برون
2 وه‌وه چه نازک می‌دمد گر در رخت خط سیه بر گرد گل زین خوب‌تر ریحان نمی‌آید برون
3 من کشته آن کز تنم تیر تو ره در دل کند یاران به غم کز سینه‌ام پیکان نمی‌آید برون
4 عیبم مکن کز سوز دل روشن ز چاک سینه‌ام آتش چو سر زد شعله‌اش پنهان نمی‌آید برون
5 جان سوخت اهلی را ز غم دلسوز از آن شد ناله‌اش در دل نگیرد هر نفس کز جان نمی‌آید برون
6 چنینم گفت جانت را بیک دیدار بستانم اگر باشد چنین اهلی خوش آسانست پس مردن