ایکه رخسارت ز روی لاله از اهلی شیرازی غزل 458

1 ایکه رخسارت ز روی لاله آب و رنگ برد دامن پاک تو از آیینه دل زنگ برد

2 کوهکن در کوه جوی شیر اگر بردی چه شد چشم خون افشان من صد جوی خون در سنگ برد

3 کعبه وصلت بپای سعی من بس دور بود جذبه عشق توام هر لحظه صد فرسنگ برد

4 او که بود از شیر مردی پارسایی دعویش تا نگه کرد آهوی چشمت دلش از چنگ برد

5 ناله دلسوز اهلی را که داند شرح کرد؟ زان که شد دیوانه هرکس بدین آهنگ برد