آتش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 975

1 آتش افکند در جهان جمشید از پس چار پرده چون خورشید

2 خنک او را که شد برهنه ز بود وای آن را که جست سایه بید

3 دل سپیدست و عشق را رو سرخ زان سپیدی که نیست سرخ و سپید

4 عشق ایمن ولایتیست چنانک ترس را نیست اندر او امید

5 هر حیاتی که یک دمش عمرست چون برآید ز عشق شد جاوید

6 یک عروسیست بر فلک که مپرس ور بپرسی بپرس از ناهید

7 زین عروسی خبر نداشت کسی آمدند انبیا به رسم نوید

8 شمس تبریز خسرو عهدست خسروان را هله به جان بخرید