1 اگر چشم تو روزی بر مه افتد مه از خورشید باشد، در ته افتد

2 وگر شکل زنخدانت ببیند روانی آب حیوان در چه افتد

3 چو در خندیدن آید باغ رویت گل اندر دیده مهر و مه افتد

4 کند پیوند عمر از صبح رویت چو روز عمر گل را کوته افتد

5 نخواهم بعد ازین مه را ببینم گذر گر بر منت بعد از مه افتد

6 به رویت خواهم، الحمدی بخوانم غلط، ترسم که در بسم الله افتد

7 دلم را در سر زلفت ره افتاد غریبان را به هندوستان ره افتد

8 چو خواهد عارضت عشاق را عرض نظر بر من پس از چندین گه افتد

9 فغان، ای جان که در خسرو فراقت چنان افتاد کاتش در که افتد