گر یک شکر از لعلت در کار از عطار نیشابوری غزل 791

1 گر یک شکر از لعلت در کار کنی حالی صد کافر منکر را دین‌دار کنی حالی

2 ور زلف پریشان را درهم فکنی حلقه تسبیح همه مردان زنار کنی حالی

3 روزی که ز گلزاری بی روی تو گل چینم گلزار ز چشم من گلزار کنی حالی

4 چون دیدهٔ من هر دم گلبرگ رخت بیند از ناوک مژگانش پر خار کنی حالی

5 صد گونه جفا داری چون روی مرا بینی بر من به جوانمردی ایثار کنی حالی

6 صد بلعجبی دانی کابلیس نداند آن ما را چو زبون بینی در کار کنی حالی

7 بردی دلم از من جان چون با تو کنم دعوی خود را عجمی سازی انکار کنی حالی

8 چون صبح صبا زان‌رو در خاک کفت مالد کز بوی سر زلفش عطار کنی حالی