گر ز می رنگ نبودی گل سیرابش از خیالی بخارایی غزل 11

1 گر ز می رنگ نبودی گل سیرابش را شیوه مستی نشدی نرگس پر خوابش را

2 ما چنین غرقه به خون از پیِ آنیم ز اشک که در اوّل نگرفتیم سرِ آبش را

3 آه گرم از سبب آنکه مرا بی سببی سوخت، یارب تو نسازی دگر اسبابش را

4 طاق ابرو بنما گوشه نشین را نفسی تا که درهم شکند گوشهٔ محرابش را

5 ای صبا گر ز خیالی دلِ جمعت هوس است بر گُل آشفته مکن سنبل سیرابش را