اگر تو دور کنی از درم صبور از اهلی شیرازی غزل 1111

1 اگر تو دور کنی از درم صبور شوم ولی خدا نگذارد که از تو دور شوم

2 سرم ز سجده این در چه خوش حضوری یافت خوش آنکه خاک درت از سر حضور شوم

3 شبی چو آبحیات از درم درآ ای شمع که گرچه ظلمت محضم تمام نور شوم

4 باختیار چرا در رهت نگردم خاک که در فراق تو خاک از سر سرور شوم

5 تو بدگمان مشو ایگل که من نه آنمرغم که گر بخلد روم بیتو صید حور شوم

6 سگ رقیب تو غافل ز حلم شیران است مباد آنکه ز غیرت بر او غیور شوم

7 برغم کج نظران جرعه یی به اهلی بخش که از شراب تو مست می طهور شوم