گر صبر از جلال الدین محمد مولوی رباعی 1286

1 حلقهٔ آن صوفیان مستفید چونک در وجد و طرب آخر رسید

2 خوان بیاوردند بهر میهمان از بهیمه یاد آورد آن زمان

1 باز آمد کای علی زودم بکش تا نبینم آن دم و وقت ترش

2 من حلالت می‌کنم خونم بریز تا نبیند چشم من آن رستخیز

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو