1 اگر از نسیم زلفت اثری به جان فرستی به امید وصل جان را، خط جاودان فرستی

2 ز پی تو پاک‌بازان به جهان در اوفتادند چه اگر ز زلف بویی به همه جهان فرستی

3 ز تعجب و ز حیرت دل و جان به سر درآید چو تو بوی زلف مشکین به میان جان فرستی

4 همه خلق تا قیامت به تحیر اندر افتد اگر از رخت فروغی به جهانیان فرستی

5 عجب اینکه سر عشقت دو جهان چگونه پر شد که تو سر عشق خود را به جهان نهان فرستی

6 چه عجب بود ز عطار اگر آیدش تفاخر به جواهری که از دل به سر زبان فرستی