1 اگر به لطف بخوانی مَزید الطاف است وگر به قهر برانی درون ما صاف است

2 بیان وصف تو گفتن نه حد امکان است چرا که وصف تو بیرون ز حد اوصاف است

3 ز چشم عشق توان دید روی شاهد غیب که نور دیدهٔ عاشق ز قاف تا قاف است

4 چو سرو سرکشی ای یار سنگدل با ما چه چشمهاست که از روی تو بر اطراف است

5 تو را که مایهٔ خلد است نیاز همتا نیست از این مثال گزینم روان در اطراف است

6 ز مُصحَف رخ دلدار آیتی بر خوان که آن بیان مقامات کشف کشّاف است

7 عدو که منطق حافظ طمع کند در شعر همان حدیث هُما و طریق خطّاف است