1 گر تو رنج من مسکین گدا بشناسی جور از حد نبری، حد جفا بشناسی

2 من جز از تو نشناسم به حق خدمت تو تو نه آنی که حق خدمت ما بشناسی

3 تو که از کبر و منی می نشناسی خود را من مسکین گدا را کجا بشناسی

4 ز فراقت ز ضعیفی همه خلقم بشناخت ور تو بینی نه همانا که مرا بشناسی

5 بسته موی توام، ور به تنم در نگری موی در موی کنی فرق و مرا بشناسی

6 برده ای صد دل و زنهار که نیکو داری که دلم زان همه دلها، صنما، بشناسی

7 از درون سوختگی دارد و از بیرون داغ این نشان بهر همان است که تا بشناسی

8 چون درون جگرم جای گرفتی زنهار چون بریزی نمکی از لب و جا بشناسی