گر بوسه دهی زان لب خندان که دهم جان
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 گر بوسه دهی زان لب خندان که دهم جان بوسم دهن تنگ تو چندان که دهم جان
2 ارزان بود از بوسه خرم از تو بجان لیک هرگز ندهی بوسه ام ارزان که دهم جان
3 خضر ره من شو که درین ظلمت دوری نزدیک شد ایچشمه حیوان که دهم جان
4 هرچند بعیسی نفسی جان دهیم باز بازآ نفسی پیشتر از آن که دهم جان
5 بر باد دهم جان بهوای تو چو اهلی گر باد رساند ز تو فرمان که دهم جان