ز سودای جهان بگذر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1505

1 ز سودای جهان بگذر اگر سودای ما داری هوای خویشتن بگذر اگر ما را هوا داری

2 مرو دور ای عزیز من بیا نزدیک ما بنشین چرا بیگانه می گردی نشان آشنا داری

3 خراباتست و ما سرمست و ساقی جام می بر دست از این مجلس گریزانی بگو عزم کجا داری

4 برو ای عقل سرگردان که من مستم تو مخموری ندارم راحتی از تو مرا زحمت چرا داری

5 فدا کن جان اگر خواهی که عمر جاودان یابی فنا شو از وجود خود اگر عشق بقا داری

6 ز خلوتخانهٔ دیده خیال غیر بیرون کن بگو ای نور چشم من به جای او که را داری

7 سبوی خود چو بشکستی به بحر ما چو پیوستی بشو غواص این دریا که دُری پربها داری

8 ندیم بزم سید باش اگر فردوس می جوئی حریف نعمت الله شو اگر نور خدا داری