گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 74

1 گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما ور زان که نه‌ای مطرب گوینده شوی با ما

2 گر زان که تو قارونی در عشق شوی مفلس ور زان که خداوندی هم بنده شوی با ما

3 یک شمع از این مجلس صد شمع بگیراند گر مرده‌ای ور زنده هم زنده شوی با ما

4 پاهای تو بگشاید روشن به تو بنماید تا تو همه تن چون گل در خنده شوی با ما

5 در ژنده درآ یک دم تا زنده دلان بینی اطلس به دراندازی در ژنده شوی با ما

6 چون دانه شد افکنده بررست و درختی شد این رمز چو دریابی افکنده شوی با ما

7 شمس الحق تبریزی با غنچه دل گوید چون باز شود چشمت بیننده شوی با ما