گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 117

1 المتنة لله که تأیید ظفر یافت صدری که ازودولت و دین رونق و فریافت

2 المنة لله که چو فردوس شد امروز آنشهر که از غیبت او شکل سقریافت

1 این مژده شنیدی که بناگاه برآمد زین تنگ شکر خای که ازراه برآمد

2 آن همچو دم صبح که از گل خبر آورد وین همچو نسیمی که سحرگاه برآمد

1 ایکه موج سینه تو غوطه دریا دهد پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد

2 گر ضمیر غیب گوی تو براندازد تتق بسکه تشویر عروس کلبه خضر ادهد