گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 117

1 زهی تو حاکم عدل و جهان ترا محکوم زهی بحم تو گردن نهاده چرخ ظلوم

2 فکنده صیت تو در گوش روزگار طنین کشیده رای تو بر روی آفتاب رقوم

1 منم که جز بمدیح تو هیچ دم نزنم بجز بقوت تو گوی مدح و دم نزنم

2 سرای ضرب سخن زان مسلمست مرا که جز بنام شهنشاه دین درم نزنم

1 مرا باری در ینحالت زبان نیست دل اندیشه و طبع بیان نیست

2 چگونه مرثیت گویم شهی را که مثلش زیر چرخ آسمان نیست