گر گلی ندهی ز باغ خود از امیرخسرو دهلوی غزل 1324

1 گر گلی ندهی ز باغ خود به خاری هم خوشیم ور کناری و لبی ندهی به باری هم خوشیم

2 گر چه هر شب جز جگرخواری بفرماید خیال باری اندر ملک این سلطان به کاری هم خوشیم

3 چون عنان دولتت نه حد دست آویز ماست در گذرگاه سمندت با غباری هم خوشیم

4 باده وصلت گوارا باد هر کس را کنون ما قدح ناخورده با رنج خماری هم خوشیم

5 روی زرد ما و سنگ آستانت روز و شب این زر ار نقدی نیرزد، با عیاری هم خوشیم

6 دردهای کهنه داریم از تو در دل یادگار گر تو ناری یاد ما، با یادگاری هم خوشیم

7 گر میان عاقلان سنگی نداریم از خرد در ره دیوانگان با سنگساری هم خوشیم

8 چون به گاه آمدن در دم به بند رفتنی تا هنوز اندر رهی، با انتظاری هم خوشیم

9 گر چه جان خسرو از بیداد تو بر لب رسید جور یاران را شکایت نیست، باری هم خوشیم