اگر از غم تو صد جان به یکی از اهلی شیرازی غزل 658

1 اگر از غم تو صد جان به یکی نفس برآید نفسی نه از دهانت بمراد کس برآید

2 توبکاکل پریشان نرسی ز هیچ راهی که هزار دود آهت نه پیش و پس برآید

3 بتو حال من که گوید؟ که بحضرت سلیمان که دهد مجال کانجا سخن مگس برآید

4 قفس تن من از بس که بمرغ جان بود تنگ بپرد هزار فرسخ گر ازین قفس برآید

5 هوس وصال دارم اگرم کشی چه باک است چه غم از هلاک باشد اگر این هوس برآید

6 تو گرم نه دل خراشی نکنم فغان و ناله به خراش زخمی افغان زدل جرس برآید

7 ببلند همتی جو بر شاخ وصل اهلی که مراد از آن سهی قد نه بدسترس برآید