1 اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند وگر مراد نبخشی که از تو بستاند؟

2 به دست تست دلم حال او تو می دانی که حال آتش سوزنده شمع می داند

3 برفت آنکه بلای دل است و افت جان مگر خدای تعالی بلا بگرداند

4 چه اوفتاد که آن سرو راستین برخاست؟ خیر برید به دهقان که سرو بنشاند

5 چراغ مجلس روحانیان فرو میرد گر او به جلوه شبی آستین برافشاند

6 تحیتی که فرستاده شد بدان حضرت گر این مقوله نخواند، درو فرو ماند

7 سرشک دیده خسرو چنین که می بینم اگر به کوه رسد، کوه را بغلتاند