گر مِی فروش حاجتِ رندان از حافظ شیرازی غزل 186

1 گر مِی فروش حاجتِ رندان روا کند ایزد گنه ببخشد و دفعِ بلا کند

2 ساقی به جامِ عدل بده باده تا گدا غیرت نیاوَرَد که جهان پُر بلا کند

3 حقّا کز این غَمان برسد مژدهٔ امان گر سالِکی به عهدِ امانت وفا کند

4 گر رنج پیش آید و گر راحت ای حکیم نسبت مَکُن به غیر که این‌ها خدا کند

5 در کارخانه‌ای که رَهِ عقل و فضل نیست فهمِ ضعیف رایِ فضولی چرا کند؟

6 مطرب بساز پرده که کس بی اجل نمرد وان کو نه این ترانه سُراید خطا کند

7 ما را که دردِ عشق و بلای خُمار کُشت یا وصلِ دوست یا میِ صافی دوا کند

8 جان رفت در سرِ می و حافظ به عشق سوخت عیسی دَمی کجاست که احیایِ ما کند؟