1 ای به خاطر صد غبار از رشک تو آیینه را کرده چاک از دست تو ماه منور سینه را

2 با تن چون برگ گل پشمینه‌پوشی کرده‌ای زان بنوت نافه پوشد خرقه پشمینه را

1 نه تاب وصل و نه صبرم کز و کناره کنم دلم دست بخواهد شدن چه چاره کنم

2 ز دل بتنگ چنانم که خواهمش آرم ز چاکسینه یرون و هزار پاره کنم

1 نالهٔ من جان غم‌پرورد می‌داند که چیست زخم دل سخت است صاحب درد می‌داند که چیست

2 مست ناز است آن بت سنگین‌دل فارغ ز عشق کافرم گر آه گرم و سرد می‌داند که چیست