گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2427

1 گر باغ از او واقف بدی از شاخ تر خون آمدی ور عقل از او آگه بدی از چشم جیحون آمدی

2 گر سر برون کردی مهش روزی ز قرص آفتاب ذره به ذره در هوا لیلی و مجنون آمدی

3 ور گنج‌های لعل او یک گوشه بر پستی زدی هر گوشه ویرانه‌ای صد گنج قارون آمدی

4 نقشی که بر دل می‌زند بر دیده گر پیدا شدی هر دست و رو ناشسته‌ای چون شیخ ذاالنون آمدی

5 ور سحر آن کس نیستی کو چشم بندی می‌کند چون چشم و دل این جسم و تن بر سقف گردون آمدی

6 ای خواجه نظاره گر تا چند باشد این نظر ارزان بدی گر زین نظر معشوق بیرون آمدی

7 مهمان نو آمد ولی این لوت عالم را بس است دو کون اگر مهمان شدی این لوت افزون آمدی