گر کند ابر کرم میل تن خاکی از اهلی شیرازی غزل 38

1 گر کند ابر کرم میل تن خاکی ما چه تفاوت کند آلودگی و پاکی ما

2 ما بدیدار توای ساقی جان دلشادیم نه که از هستی جانست فرحناکی ما

3 با وجود تو برما همه عالم عدم است با وجود عدم فهم و کم ادراکی ما

4 دوستان چاک گریبان حریفان دوزند هیچ رحمی نکند کس به جگر چاکی ما

5 عاشق مردن خویشیم چو پروانه مست عقل دیوانه شد از مستی و بی باکی ما

6 او که صید دل ما کرد چنان راند سمند که بگردش نرسد چستی و چالاکی ما

7 عاقبت در طلب گوهر وصلش اهلی غرقه بحر فنا گشت تن خاکی ما