اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 71

1 اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را فراغت‌ها کجا بودی ز دام و از سبب ما را

2 بت شهوت برآوردی دمار از ما ز تاب خود اگر از تابش عشقش نبودی تاب و تب ما را

3 نوازش‌های عشق او لطافت‌های مهر او رهانید و فراغت داد از رنج و نصب ما را

4 زهی این کیمیای حق که هست از مهر جان او که عین ذوق و راحت شد همه رنج و تعب ما را

5 عنایت‌های ربانی ز بهر خدمت آن شه برویانید و هستی داد از عین ادب ما را

6 بهار حسن آن مهتر به ما بنمود ناگاهان شقایق‌ها و ریحان‌ها و گل‌های عجب ما را

7 زهی دولت زهی رفعت زهی بخت و زهی اختر که مطلوب همه جان‌ها کند از جان طلب ما را

8 گزید او لب گه مستی که رو پیدا مکن مستی چو جام جان لبالب شد از آن می‌های لب ما را

9 عجب بختی که رو بنمود ناگاهان هزاران شکر ز معشوق لطیف اوصاف خوب بوالعجب ما را

10 در آن مجلس که گردان کرد از لطف او صراحی‌ها گران قدر و سبک دل شد دل و جان از طرب ما را

11 به سوی خطه تبریز چه چشمه آب حیوانست کشاند دل بدان جانب به عشق چون کنب ما را