1 اگر سرو من در چمن جا بگیرد عجب باشد، ار سرو بالا بگیرد

2 چو شانه کند زلف عنبر فشان را جهانی بوی عنبرین را بگیرد

3 به زلفش مدام از پی خون دلها همه موی او یک دگر را بگیرد

4 کسی کو گرفتار آن رو شد، او را دل از جمله روهای زیبا بگیرد

5 اگر بخت یاری دهد، آید آن مه شبی با من و جام و صهبا بگیرد

6 چنان مالم این چشم بر فرق پایش که این دیده رنگ کف پا بگیرد

7 به دنبال آن سرو هر روز خسرو چو باد صبا راه صحرا بگیرد