اگر به گوشه نشینان از امیرخسرو دهلوی غزل 117

1 اگر به گوشه نشینان نماید آن رخ خوب به غمزه دل بر باید ز سالک مجذوب

2 بلای مردم اهل نظر بود چشمت به ناز اگر به در آیی ز مکتب، ای محبوب

3 دهان یار نیاید رقیب را در چشم که خرده بین نبود هیچ دیده معیوب

4 فراق روی چو تو یوسفی کسی داند که روشنش شود آب دو دیده یعقوب

5 چو نامه تو گشایم شود پر آبم چشم به هیچ رو نتوانم که خوانم آن مکتوب

6 مرنج اگر نبود در خورت کباب دلم تو میهمان عزیزی و هست این مرغوب

7 کشد برای تو خسرو جفای مدعیان که بهر دوست ز کرمان جفا کشد ایوب