گر ژنده گشت و کهن رختم چه باک که من
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 گر ژنده گشت و کهن رختم چه باک که من بافنده هنرم جولاهه سخنم
2 من شوخدیده نیم ز آیین رمیده نیم پاکست دل منگر این رخت شوخکنم
3 گردون زمین من است ابر آستین من است مه پوستین من است خورشید پیرهنم
4 راه خدا نهلم کزان سرشته گلم آباد ازوست دلم آزاد ازوست تنم
5 گر آسمان بدلم صد کوه بار کند از نوک خامه خود فرهاد کوهکنم
6 از روزگار سیه خار است در جگرم وز نام فرخ شه شهد است در دهنم
7 گر بخت یار شود کار استوار شود این شهد را بمزم و آن خار را بکنم
8 هر جا که بارگهی است خورشید بارگهم هر جا که انجمنی است سالار انجمنم
دیدگاه‌ها **