من اگر شکسته عهدم تو وفای از اهلی شیرازی غزل 1189

1 من اگر شکسته عهدم تو وفای خود نگه کن به خطای من چه بینی به عطای خود نگه کن

2 به ره تو شهسوارا ز فرشته ره نباشد به سر خودت که گاهی ته پای خود نگه کن

3 به درون نامرادان منگر به تیره‌بختی تو که کعبه مرادی به صفای خود نگه کن

4 به وفا که در قیامت چو برآورم سر از گل چو گلم کفن به خون تر ز جفای خود نگه کن

5 تو در آینه نگنجی که جهان حسن و نازی به دو چشم عاشقان آ همه‌جای خود نگه کن

6 همه روز چند اهلی گله از جفای آن مه همه جور او چه بینی گله‌های خود نگه کن