گر من از سرزنش مدعیان اندیشم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 گر من از سرزنش مدعیان اندیشم شیوه مستی و رندی نرود از پیشم
2 زهد رندان نوآموخته راهی بدهیست من که بدنام جهانم چه صلاح اندیشم
3 شاه شوریده سران خوان من بی‌سامان را زان که در کم خردی از همه عالم بیشم
4 بر جبین نقش کن از خون دل من خالی تا بدانند که قربان تو کافرکیشم
5 اعتقادی بنما و بگذر بهر خدا تا در این خرقه ندانی که چه نادرویشم
6 شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم
7 من اگر باده خورم ور نه چه کارم با کس حافظ راز خود و عارف وقت خویشم
معنی شعر:
از سرزنش ملامتگران بداندیش آزرده و نگران مباش. و به سخنان و طعن آنان اعتنایی نکن. بی قراری و پریشانی را از خود دور ساز. مصمم و با اعتماد به نفس، سعی و تلاش کن کاری را که می خواهی آغاز کنی شروع کن. از مشورت و اندرز نصیحتگران دوراندیش و خیرخواهان نیک پی غافل مشو