گر بینم یار وگر از ابوالحسن فراهانی رباعی 123

1 دیوار و در آلوده به خون جگرم کرد هجران تو شرمنده دیوار و درم کرد

2 از لذت زخم آن مژه محرومی ما خواست زان بیش که شمشیر زند بی خبرم کرد

1 ترسم که بس که می کنم از درد اضطراب از من چو نور دیده کند یار اجتناب

2 آهم ربوده خواب کسان ورنه گفتمی هرگز کسی مبیناد این روز را به خواب

1 زیار شکوه عاشق به کفر نزدیک است بدی که صاحب روی نکو کند نیک است

2 دلم در آن خم زلفست گرچه خود دورم چه غم ز دوری راهست دل چو نزدیک است