گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 107

1 باز طفلان چمن را حله می بافد صبا نو عروسان طبیعت یافتند از نم نما

2 نقشبندان ربیعی خامه ها برداشتند می نگارند از ریاحین هر یکی نقشی جدا

1 ای جوادی که بتو بحر و سحاب ننویسند بجز بنده خطاب

2 آن کریمی تو که از غایت جود از ستاننده ترا بیش شتاب

1 کیست که پیغام من بشهر شروان برد یک سخن ازمن بدان مرد سخندان برد

2 گوید خاقانیا اینهمه ناموس چیست نه هرکه دو بیت گفت لقب زخاقان برد