اگر خواب آیدم از جلال الدین محمد مولوی غزل 582

1 اگر خواب آیدم امشب سزای ریش خود بیند به جای مفرش و بالی همه مشت و لگد بیند

2 ازیرا خواب کژ بیند که آیینه خیالست او که معلوم‌ست تعبیرش اگر او نیک و بد بیند

3 خصوصا اندر این مجلس که امشب در نمی‌گنجد دو چشم عقل پایان بین که صدساله رصد بیند

4 شب قدرست وصل او شب قبرست هجر او شب قبر از شب قدرش کرامات و مدد بیند

5 خنک جانی که بر بامش همی چوبک زند امشب شود همچون سحر خندان عطای بی‌عدد بیند

6 برو ای خواب خاری زن تو اندر چشم نامحرم که حیفست آن که بیگانه در این شب قد و خد بیند

7 شرابش ده بخوابانش برون بر از گلستانش که تا در گردن او فردا ز غم حبل مسد بیند

8 ببردی روز در گفتن چو آمد شب خمش باری که هرک از گفت خامش شد عوض گفت ابد بیند