گر باده می خورم به از امیرخسرو دهلوی غزل 1678

1 گر باده می خورم به سر من خمار تو ور در چمن روم به دلم خارخار تو

2 خون شد ز نالشم جگر سنگ و همچنان با سنگ خویشتن دل با استوار تو

3 از دیدن تو مست و خرابم تمام روز جان می کنم تمام شب اندر خمار تو

4 بیرون جهان سمند که پیشت به صد هوس مردن به پای خویشتن آید شکار تو

5 دل راتب غم تو چو بی من نمی خورد شرمنده دلم من و دل شرمسار تو

6 عمرم به یاری سگ کوی تو شد به سر روزی نگفتیش که چگونه ست یار تو

7 داغ تو دارم ار نکنم خدمتی دگر کم زانکه با زمین برم این یادگار تو

8 بهر کدام روز بود عقل و جان و دل گر این متاع خرج نگردد به کار تو

9 صد پاره شد چو غنچه دل خسرو و هنوز باری گلی کشفت مرا در بهار تو