1 اگر برشمارم غم بیشمارم ندارند باور یکی از هزارم

2 نیاید در انگشت این غم شمردن مگر اشک می‌ریزم و می‌شمارم

3 گر انگشت نتواند این غم به سر برد به سر می‌برد دیدهٔ اشکبارم

4 اگرچه فشاندم بسی اشک خونین مبر ظن که من اشک دیگر نبارم

5 گرفتم ز خلق زمانه کناری فشاندم بسی اشک خون در کنارم

6 چو روی نگارم ز چشمم برون شد ز شوقش به خون روی خود می‌نگارم

7 چه کاری بر آید ز دست من اکنون که شد کارم از دست و از دست کارم

8 مرا هست در دل بسی سر پنهان ندانم که هرگز شود آشکارم

9 چو صاحب دلی اهل این سر ندیدم همه سر به مهرش به دل می‌سپارم

10 چه گویی که عطار عیسی دمم من چو زهره ندارم که یکدم برآرم