گر من خمار خود ز لب یار از خواجوی کرمانی غزل 665

1 گر من خمار خود ز لب یار بشکنم بازار کارخانهٔ اسرار بشکنم

2 بر بام هفت قلعهٔ گردون علم زنم دندان چرخ سرکش خونخوار بشکنم

3 در هم کشم طناب سراپرده کبود بند و طلسم گنبد دوار بشکنم

4 منجوق چتر خسرو سیاره بفکنم قلب سپاه کوکب سیار بشکنم

5 گر پای ازین دوایر کحلی برون نهم چون نقطه پایدارم و پرگار بشکنم

6 بر اوج این نشیمن سبز آشیان پرم نسرین چرخ را پر و منقار بشکنم

7 بفروزم از چراغ روان شمع عشق را ناموس این حدیقهٔ انوار بشکنم

8 تا کی طریق توبه و سالوس و معرفت جامی بده که توبه بیکبار بشکنم

9 خواجو بیا که نیم شب از بهر جرعه‌ئی زنجیر و قفل خانه خمار بشکنم