گر دست دهد خاک کف پای نگارم از حافظ شیرازی غزل 325

1 گر دست دهد خاک کف پای نگارم بر لوح بصر خط غباری بنگارم

2 بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است از موج سرشکم که رساند به کنارم

3 پروانه او گر رسدم در طلب جان چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم

4 امروز مکش سر ز وفای من و اندیش زان شب که من از غم به دعا دست برآرم

5 زلفین سیاه تو به دلداری عشاق دادند قراری و ببردند قرارم

6 ای باد از آن باده نسیمی به من آور کان بوی شفابخش بود دفع خمارم

7 گر قلب دلم را ننهد دوست عیاری من نقد روان در دمش از دیده شمارم

8 دامن مفشان از من خاکی که پس از من زین در نتواند که برد باد غبارم

9 حافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز است عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم