گر بیابد شرف خدمت آن از خیالی بخارایی غزل 284

1 گر بیابد شرف خدمت آن حور ملک کی فرود آورد از کبر دگر سر به فلک

2 ماه از عارض تو منفعل و آب خجل شد و دادند گواهی ز سما تا به سمک

3 پستهٔ شور زند با لب شیرین تو لاف سنگ بر سر پی آن می خورد آن کور نمک

4 کرد بر قلبی خود نقد دل اقرار و هنوز دم به دم می زندش عشق تو بر سنگ محک

5 آخر از جور رقیب تو خیالی دانست آنچه در باب عداوت به گدا دارد و سک