گر ترحّم نکند طرّهٔ از خیالی بخارایی غزل 279

1 گر ترحّم نکند طرّهٔ بی آرامش مرغ دل جان نتواند که برد از دامش

2 هرکه خواهد که به کامی رسد از نخل بتان صبر باید به جفایی که رسد تا کامش

3 ای دل آغاز به کاری که کنی روز نخست سعی آن کن که ندامت نبری انجامش

4 با تو هرکس که دمی خوش گذراند، دیگر چه غم از محنت دهر و ستم ایّامش

5 تا به نام تو خیالی قدحی درنکشد نرود در همه آفاق به رندی نامش