1 اگر حوا بدانستی ز رنگت سترون ساختی خود را ز ننگت

2 سیاهی جانت ار محسوس گشتی همه عالم شدی زنگی ز زنگت

3 تو آن ماری که سنگ از تو دریغ است سرت را کس نکوبد جز به سنگت

4 اگر دریا درافتی ای منافق ز زشتی کی خورد مار و نهنگت

5 مرا گویی که از معنی نظر کن رها کن صورت نقش و پلنگت

6 چه گویم با تو ای نقش مزور چه معنی گنجد اندر جان تنگت

7 هوای شمس تبریزی چو قدس است تو آن خوکی که نپذیرد فرنگت