من که باشم که بود لایق از خیالی بخارایی غزل 321

1 من که باشم که بود لایق تو خدمت من تو اگر بنده نوازی بکنی دولت من

2 به همین مژده ز خوان کرمت خوشنودم که غم عشق تو شد روز ازل قسمت من

3 به هوای خط تو مشگ فشان خواهد شد هرگیاهی که بروید ز گِل تربت من

4 پاسبانیّ درت چون سبب سلطنت است کوس شاهی زنم آن دم که رسد نوبت من

5 با وجود قدح بادهٔ صافی باد است حاصل هر دو جهان در نظر همّت من

6 تو اگر پرسش احوال خیالی نکنی باد باقی به جهان عمرِ ولی نعمت من