خواهم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2582

1 خواهم که روم زین جا پایم بگرفتستی دل را بربودستی در دل بنشستستی

2 سر سخره سودا شد دل بی‌سر و بی‌پا شد زان مه که نمودستی زان راز که گفتستی

3 برپر به پر روزه زین گنبد پیروزه ای آنک در این سودا بس شب که نخفتستی

4 چون دید که می‌سوزم گفتا که قلاوزم راهیت بیاموزم کان راه نرفتستی

5 من پیش توام حاضر گر چه پس دیواری من خویش توام گر چه با جور تو جفتستی

6 ای طالب خوش جمله من راست کنم جمله هر خواب که دیدستی هر دیگ که پختستی

7 آن یار که گم کردی عمری است کز او فردی بیرونش بجستستی در خانه نجستستی

8 این طرفه که آن دلبر با توست در این جستن دست تو گرفته‌ست او هر جا که بگشتستی

9 در جستن او با او همره شده و می‌جو ای دوست ز پیدایی گویی که نهفتستی