چشمه‌ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 394

1 چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است دلبری خواهم که از وی مرده را آسایش است

2 بنده بحر محیطم کز محیطی برتر است سنگ و گوهر هر دو را از فضل او بخشایش است

3 باغ و طاووسند هر یک از جمالش بانصیب زاغ را خالی ندارد گر چه بی‌آرایش است

4 صورت ار نقصان پذیرد نیست معنی را کمی عاشق اندر ذوق باشد گر چه در پالایش است

5 بنگر اندر جان که هست او از بلندی بی‌خبر گر چه اندر قالب او در خانه آلایش است

6 شمس تبریزی قدومت خانه اقبال را صحن را افروزش است و بام را اندایش است