من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1010

1 من رای درا تلالا نوره وسط الفؤاد بیننا و بینه قبل التجلی الف واد

2 جاء من یحیی الموات و الرمیم و الرفات ایها الاموات قوموا و ابصروا یوم التناد

3 طارت الکتب الکرام من کرام کاتبین ایقظوا من غفله ثم انشروا للاجهتاد

4 جاء نا میزاننا کی تختبر اوزاننا ربنا اصلح شأننا اوجد به عفو یا جواد

5 اضحکوا بعد البکا یا نعم هذ المشتکا قد خرجتم من حجاب و انتبهتم من رقاد

6 پارسی گوییم شاها آگهی خود از فؤاد ماه تو تابنده باد و دولتت پاینده باد

7 هر ملولی که تو را دید و خوش و تازه نشد آب نابش تیره باد و آتشش بادا رماد

8 خوابناکی که صباحت دید وز جا برنجست چشم بختش خفته بادا تا الی یوم المعاد