قصه از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 35

1 قصه گویم از سبا مشتاق‌وار چون صبا آمد به سوی لاله‌زار

2 لاقت الاشباح یوم وصلها عادت الاولاد صوب اصلها

3 امة العشق الخفی فی الامم مثل جود حوله لوم السقم

4 ذلة الارواح من اشباحها عزة الاشباح من ارواحها

5 ایها العشاق السقیا لکم انتم الباقون و البقیالکم

6 ایها السالون قوموا واعشقوا ذاک ریح یوسف فاستنشقوا

7 منطق‌الطیر سلیمانی بیا بانگ هر مرغی که آید می‌سرا

8 چون به مرغانت فرستادست حق لحن هر مرغی بدادستت سبق

9 مرغ جبری را زبان جبر گو مرغ پر اشکسته را از صبر گو

10 مرغ صابر را تو خوش دار و معاف مرغ عنقا را بخوان اوصاف قاف

11 مر کبوتر را حذر فرما ز باز باز را از حلم گو و احتراز

12 وان خفاشی را که ماند او بی‌نوا می‌کنش با نور جفت و آشنا

13 کبک جنگی را بیاموزان تو صلح مر خروسان را نما اشراط صبح

14 هم‌چنان می‌رو ز هدهد تا عقاب ره نما والله اعلم بالصواب